در دنیا چیزی به اسم علم ، یعنی بسته ای یا کتابی که مثلا از فضا آمده و تمام دانسته های دنیا بدون هیچ شک و تردید در آن نگاشته شده، وجود ندارد. در مجموع آنچه در حوزه علم وجود دارد نتایج نگاشته شده تجربیات افراد است .مجموعه ای از نظرات اولیه ای است که در آزمون ها وتجربیات روش مند "فعلا" ثابت شده اند. پس آنچه که در این زمینه وجود دارد تجربه می باشد.
اما فرق علم با تجربیات روزانه ما در کار و زندگی فقط در روش مندی آن است. در زندگی شخصی از آنجاییکه عوامل مختلفی با هم به میزان متفاوت اثر می گذارد، اینکه هر عامل طی چه مکانیزمی، چگونه و به چه میزان بر معلول اثر می گذارد نا معلوم و مبهم می باشد. درچنین شرایطی فقط و فقط احتمال اشتباه در تحلیل بیشتر می شود. امادر روش علمی ما از محیط های آزمایشگاهی استفاده می کنیم . در این محیط اثر تمام عموامل پیش بینی شده ثابت نگه داشته شده و فقط یک عامل تغییر می کند ، آنگاه میزان و جهت اثر عامل بر معلول مشاهده می شود. در این روش فقط و فقط احتمال اشتباه کمتر است. پس آنچه که ما بعنوان علم داریم نتایج روش های علمی در تجربیات می باشد.
با درک این قضیه متوجه می شویم که تولید علم چیز دست نیافتنی نیست و هر یک از ما با آزمایش روش مند تجربیات خود و بیان نتایج آن می توانیم بر علم موجود در دنیا بیافزاییم.
با درک این قضیه متوجه می شویم که تولید علم چیز دست نیافتنی نیست و هر یک از ما با آزمایش روش مند تجربیات خود و بیان نتایج آن می توانیم بر علم موجود در دنیا بیافزاییم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر