علم به توانایی انسان در تحلیل پدیده های جاری به منظور کشف روابط علی در جهت پیش بینی حوادث آینده و کنترل آنها در جهت دلخواه گفته می شود.
درنتیجه سه بعد در علم اهمیت دارد: اول اینکه بایستی دانسته شود چه عللی باعث بوجود آمدن چه معلولی می شوند. دوم اینکه با توجه به اثر علل موجود ، آینده چگونه خواهد بود و سوم اینکه چگونه این آینده رابا توجه به تغییر علتها می توان به کنترل خود درآورد.
آنچه در ایران بعنوان علم وجود دارد بخش اول این تعریف را کاملا در بر می گیرد یعنی بطور کلی روابط علی را می توانیم تشخیص دهیم و تا حدی توانایی پیش بینی آینده را داریم اما مهم ترین مشکل ما و دلیل عمده تفاوت ما با کشور های توسعه یافته در بخش سوم است که از این علم در کنترل پدیده ها نمی توانیم استفاده کنیم.
نکته دیگری که در این تعریف وجود دارد بی جهتی علم است. علم یک ابزار است مانند کارد. هم می توانید با آن میوه پوست بکنید و هم کسی را بکشید. در نتیجه علم به خودی خود خوب و بد ، ارزش و ضد ارزش و یا شایسته و ناشایسته ندارد، بلکه این ماییم که می توانیم آنرا در جهت درست یا نادرست استفاده کنیم.
آنچه در ایران بعنوان علم وجود دارد بخش اول این تعریف را کاملا در بر می گیرد یعنی بطور کلی روابط علی را می توانیم تشخیص دهیم و تا حدی توانایی پیش بینی آینده را داریم اما مهم ترین مشکل ما و دلیل عمده تفاوت ما با کشور های توسعه یافته در بخش سوم است که از این علم در کنترل پدیده ها نمی توانیم استفاده کنیم.
نکته دیگری که در این تعریف وجود دارد بی جهتی علم است. علم یک ابزار است مانند کارد. هم می توانید با آن میوه پوست بکنید و هم کسی را بکشید. در نتیجه علم به خودی خود خوب و بد ، ارزش و ضد ارزش و یا شایسته و ناشایسته ندارد، بلکه این ماییم که می توانیم آنرا در جهت درست یا نادرست استفاده کنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر